Η ανέγερση της εκκλησίας

Ένα ορθόδοξο λατρευτικό κτήριο - ο ναός - αποτελείται από τα ακόλουθα μέρη που παρουσιάζονται κατά σειρά, από έξω προς τα μέσα: τον προθάλαμο, τον πρόναο, τον σηκό πάνω από τον οποίο υψώνεται το κωδωνοστάσιο του Παντοκράτορα, τις πλαϊνές αψίδες, το βωμό και τις αψιδόλες. των προσκομιδών και του διακονικού που χωρίζονται από τον ναό και τους άλλους χώρους με το ναό του καταπετέσμα. Οι ορθόδοξες εκκλησίες χτίζονται πάντα από την άποψη των βασικών σημείων στην κατεύθυνση Ανατολή-Δύση, δηλαδή στα δυτικά είναι η βεράντα και στα ανατολικά ο βωμός. Εκτός από αυτά που αναφέρονται παραπάνω, επισημαίνονται συγκεκριμένα στοιχεία, εξαρτήματα και υποσυστήματα: καμάρες, θόλοι, θόλοι, πύργοι κ.λπ., μαζί με στοιχεία κοινά στις κατασκευές γενικά: δοκοί, πυλώνες, τοίχοι κ.λπ. Ιδιαίτερα σημαντικό είναι και το καμπαναριό. Το προστώο της εκκλησίας είναι συνήθως μεγάλο, φαρδύ, ανοιχτό, αλλά συχνά για τη συντήρηση του μνημείου κλείνει με παράθυρα, μερικές φορές μπορεί να λείπει η βεράντα ή να προστεθεί αργότερα στην εκκλησία. (Βεράντα - υπαίθριος χώρος, στο επίπεδο του εδάφους, που συνδέει το εσωτερικό και το εξωτερικό κάποιων κτιρίων, συνήθως οριοθετείται με τόξα στηριγμένα σε κίονες ή πεσσούς από πέτρα, τοιχοποιία ή ξύλο. Στην εκκλησιαστική αρχιτεκτονική προηγείται των χώρων λατρείας.) Pronaos it είναι το μέρος όπου μπαίνεις από τη βεράντα, από μια τεράστια πόρτα. Έχει σχήμα παραλληλόγραμμου και επιτρέπει τη διέλευση στον σηκό. Ο σηκός έχει σχήμα τετραγώνου, που στεφανώνεται από τον μεγάλο Πύργο του Παντοκράτορα, δηλαδή τον τρούλο πάνω από το σηκό όπου είναι ζωγραφισμένος ο Ιησούς Χριστός ως ο βασιλιάς του κόσμου (Παντοκράτορας = αυτός που βασιλεύει, κυβερνά - Παντοκράτορας σε μετάφραση «Παντοκράτορας " ή "Παντοδύναμος". Στην εικονογραφία της ορθόδοξης παράδοσης η εικόνα του Ιησού Χριστού, που συνήθως παριστάνεται με το κεφάλι ακάλυπτο με σταυρό, να ευλογεί με το δεξί του χέρι και να κρατά το κλειστό (μερικές φορές ανοιχτό) Ευαγγέλιο στο αριστερό του χέρι. Είναι συχνά αναπαριστώνται στους τρούλους των εκκλησιών, οι οποίοι καλύπτουν τον κεντρικό τους χώρο - το σηκό) που συνήθως στηρίζεται σε τέσσερα ισχυρά τοιχοποιία πόδια, μοιράζοντας το βάρος με τα ημικυλινδρικά πλαϊνά τόξα. Οι πλαϊνές αψίδες είναι πλατιές και βαθιές, άρα υπερβαίνουν την κάτοψη του πρόναου. Έτσι, στα δεξιά τους το πλάτος της εκκλησίας φτάνει στη μεγαλύτερη διάστασή του. Τα τοιχώματα των αψίδων είναι συνήθως κυλινδρικά εσωτερικά και πολυγωνικά εξωτερικά. Ο βωμός παρουσιάζεται ως ορθογώνιο σε συνέχεια των τοίχων του ναού, είναι ευρύχωρος με μεγάλες κόγχες, μπορεί να θεωρηθεί το σημαντικότερο στοιχείο του ναού. Στο ανατολικό τμήμα ο βωμός κλείνει με ημικύκλιο παρόμοιο με τις αψίδες και βρίσκεται στον άξονα. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα σημαντική αύξηση του χώρου. Στο βωμό, το πέρασμα γίνεται από δύο πόρτες που ονομάζονται διάκονοι, από αυτές τις πόρτες απαγορεύεται να περάσουν οι γυναίκες. Μέσα στο βωμό υπάρχουν επίσης οι αψιδόλες (μικρότερες αψίδες) των προσκομιδών και του διακονικού. Το absidiolaproscomidiei είναι μια μικρότερη κόγχη ή κόγχη (μερικές φορές ακόμη και τραπέζι λόγω έλλειψης χώρου) που βρίσκεται στον βόρειο τοίχο του βωμού όπου ο ιερέας ετοιμάζει το ψωμί και το κρασί για κοινωνία. (Προσκομιδία - στις ορθόδοξες εκκλησίες, δωμάτιο προσαρτημένο στο βωμό ή απλή κόγχη μεγάλων διαστάσεων, που βρίσκεται στο βόρειο τμήμα του βωμού, στην οποία τελείται ειδική λειτουργία στην οποία μνημονεύονται οι ιδρυτές και οι ευεργέτες του αντίστοιχου τόπου, Πριν από την έναρξη της λειτουργίας επίσης φυλάσσονται τα ιερά σκεύη και η κοινωνία για τους ασθενείς. και στο βωμό υπάρχει μόνο ένα παράθυρο που διαπερνά το ημικύκλιο που κλείνει το βωμό από την ανατολή. Με αυτόν τον τρόπο, το οικοδόμημα δέχεται αρκετό φως, λουζόμενο αιώνια από τις ακτίνες του ήλιου που διαπερνούν και δημιουργούν μια συγκεκριμένη ατμόσφαιρα σιωπής. και σιωπή θρησκευτικά μνημεία Ο ναός της εκκλησίας (καπατέασμα ή εικονοστάσι - Είδος τέμπλο από ξύλινο ή τοιχοποιό πλαίσιο, που χωρίζει το ιερό (βωμό) από το χώρο του ναού, με το οποίο επικοινωνεί μέσω των βασιλικών θυρών και του ζεύγους. από διακονόπορτες.) ξύλο και έχει κάπως το σχήμα τοίχου που χωρίζει το σηκό από το βωμό ή με άλλα λόγια το βωμό από τον υπόλοιπο ναό. Είναι ελαιογραφία, τοιχογραφία κ.λπ. και περιλαμβάνει μεγάλο αριθμό βασιλικών εικόνων με βασιλικές εορτές, αποστόλους και προφήτες.. Μια εκκλησία όταν χτίζεται έχει προστάτη. Το προσκυνητάρι που υιοθετήθηκε κατά τον αγιασμό μιας εκκλησίας φέρει το όνομα ενός Αγίου και δίνεται με τέτοιο τρόπο ώστε να σχετίζεται με τη ζωή της κοινότητας που έκτισε την αντίστοιχη εκκλησία. Το καμπαναριό βρίσκεται γενικά στη δυτική είσοδο και η είσοδος στους χώρους της εκκλησίας γίνεται κάτω από αυτό ή δίπλα του. Στην κορυφή του καμπαναριού βρίσκω τις καμπάνες. Άλλες φορές - ειδικά όταν ο χώρος που προορίζεται για το κτίριο της εκκλησίας είναι περιορισμένος - μπορεί να βρίσκεται ακριβώς πάνω από το ναό της εκκλησίας.